Dzien ostatnich szans- Robyn Schneider

 

 

Tytuł: Dzień ostatnich szans

Cykl:-

Liczba stron:293

Wydawnictwo:Otwarte

Lane jest ambitnym siedemnastolatkiem, który ma zaplanowaną przyszłość – jest w niej miejsce na prestiżowy uniwersytet, ale nie na chorobę. Mimo zdiagnozowania u niego lekoopornej gruźlicy postanawia żyć, jak gdyby nic się nie zmieniło. Pobyt w ośrodku dla chorych Latham House traktuje jak przymusowe wakacje.
Sadie na przekór chorobie beztrosko chwyta każdy dzień. Dla wielu osób ośrodek jest jak więzienie, ona znalazła tutaj swoje miejsce. Tu stała się artystką, która wraz z przyjaciółmi stworzyła małą, bezpieczną przystań.
Znajomość z Sadie pomoże Lane’owi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, gdzie priorytety są zupełnie inne. Gdy choroba się zaostrza, żadne z nich nie dopuszcza do siebie myśli, że każda chwila może być tą ostatnią.
Nowa książka autorki bestsellera „Początek wszystkiego” to utrzymana w duchu powieści Johna Greena przejmująca, ale i dowcipna historia o życiu wbrew ciężkiej chorobie i o szansach, które mają swój termin ważności.

(opis z Lubimy Czytac.pl)

 Lane został skierowany do ośrodka w stylu sanatorium gdzie mają wyleczyć jego odporną na leki gruźlicę. Chłopak jest załamany bo przecież miał tak wiele planów. Jest w ostatniej klasie gdzie powinien skupić się na egzaminach i myśleniu o tym jaką uczelnię wybrać, a nie głupiej chorobie. Lekarze w Latham House mówią by traktował to jak wakacje, jednak  on nie zwalnia z nauką przez co pakuje się w małe tarapaty zdrowotne. Wtedy jest zmuszony zwolnić. Pojawia się wtedy pytanie czy jednak nauka jest ważniejsza od zdrowia? W ośrodku spotyka również dziewczynę, która kiedyś poznał na koloniach. Nie ma pojęcia dlaczego dziewczyna ma do niego tak wrogie nastawienie. 

Sadie jest chyba w ośrodku najdłużej. Jakoś nie udało jej się dojść do momentu polepszenia na tyle by mogła wrócić do domu. Nauczyła się z tym żyć i traktuje to jak długie wakacje i znalazła swoje metody na korzystanie z tego co się da w tym miejscu. Gdy pojawia się Lane dziewczyna wręcz kipi złością bo pamięta co jej zrobił na koloniach. Stara się go unikać jak ognia. Sytuacja jednak zmusza ją do wyjaśnienia sobie z nim tej sytuacji. Od tego momentu chłopakowi udaje się znaleźć miejsce w ich ekipie. 

Książka dość szybka do czytania jednak dość męcząca. Nie dzieje się wiele. Nie ma żadnej akcji. Jednak podoba mi się temat tej historii. Można wczuć się w postać, która nie koniecznie ma jakąś dalszą przyszłość. Wiedza, że gdy nie znajdzie się lek na ich chorobą mogą umrzeć jest przerażająca. Szukać nadziei w każdej informacji o testach nowego leku, a potem poczuć ogromny zawód gdy jednak lek zawiedzie. Bohaterka po tak długim czasie w ośrodku i wielu informacjach właśnie o nowych lekach nie miała już żadnej nadziei. Nie martwiła się tym co będzie jak wróci do starego życia. Zakończenie tej powieści był trudny. Myślałam, że jednak zakończy to się lepiej, szczególnie po tym co się wydarzyło w międzyczasie. Okładka jest dość mroczna i tajemnicza ale po przeczytaniu mogę stwierdzić, że nawiązuje do zawartości. Książka podzielona jest na rozdziały z perspektywy Sadie oraz Lane. Niestety nie jest to książka, która zapadnie mi w pamięci i chęci ponownego przeczytania.